Anasayfa
Emperyalizmin denetiminde barış olmaz, baştan bunu söyleyerek başlayayım.
Emperyalizm dönüşümlü ittifak ve sonsuz savaş demektir.
Son iki yüz yıla bakarsanız, batının büyük şehirlerinde yapılan barış konferansları hep Batının yararına sonuçlanmıştır.
Paris Toplantısı,
Londra Konferansı,
Versay Antlaşması,
1876 Berlin Konferansı, v.s.
Başlangıçta kendi aralarında yaptıkları savaşları terk edip ortak çıkarlarına yönelik, mazlum ülkelerin zararına antlaşma ve konferanslardır.
Bitirecekleri devleti sağdan soldan hırpaladıktan sonra barış konferansına çağırırlar. Etrafına da masada bulunsun diye garnitür devlet temsilcilerini koyarlar.
Türkiye ve Suriye bu işin garnitürüdür. Suriye tarafından açıklama yapılmış olsa bile hala katılacağından emin değilim.
Annapolis konferansı İran’ı yalnızlaştırma konferansıdır. Filistin’de asıl ABD muhalifi olan Hamas konferans da yoktur. ABD’nin amacı, psikolojik üstünlük elde etmek ve Arap ülkelerini kendi taşeronluğuna hazırlamaktır.
Tamda Lübnan’da ABD karşıtlığının zirveye tırmandığı bir sırada Annapolis Toplantısı hiçbir çözüm sağlamayacağı gibi karşısında ki safları daha da sıklaştıracaktır.
Barışın en büyük düşmanı ABD’dir. Savaş onun başlıca beslendiği yerdir. Yoksa bu kadar büyük savaş makinesine sahip olması gerekir miydi?
Suriye’nin konferansa katılma kararı Türkiye’nin ricası ile olmuştur.
Her zaman ABD’nin taşeronluğunu yapan siyasi iktidar bu kez yine aynı görevi üslenmiş görünüyor.
Bizim mütareke/müzakere medyası ve fetoşun medyası ABD’yi barış havarisi gibi takdim ediyor. Ne yapsınlar ekmek paralarını ABD veriyor.
Ortadoğu da barış Türkiye, İran ve Suriye’nin bir araya gelmesi ile olur.
Buna ABD’nin kontrolü dışında olan devletler de destek verir. Yeter ki siz emperyalizme güç gösterin. Onun anladığı tek lisan budur.
Amerika’nın şimdi ki tek derdi denetimi altına alamadığı İran’ı vurmaktır.
Amerika önünde sonunda Ortadoğu’dan gidecektir.
Dört PKK
Şimdi ABD’nin PKK planı şu; PKK’yı dağıtarak dörde bölmek.
Birinci parça; dağılmayı kabul etmeyip mücadelede kararlı olanların bir kısmını PEJAK’ yönlendirmek.
İkinci parça; mücadele edip etmemekte kararsız olanlar için Türkiye’de af çıkarmak ve siyasete girmelerini sağlamak.
Üçüncü parça; Peşmerge’lerin içine yedirebileceğini Peşmerge’lere katmak.
Dördüncü parça; azgın ve çok insan öldürmüş bir azınlığı yedekte tutmak.
Dördüncü kısım diye izah etmeye çalıştığım bölüm çok önemlidir. Zira bu gurup ileride ABD’ye lazımdır. İleride dağılanları yeniden toplayacak gurup bu gurup olacaktır.
Amerika İran ile olan işlerini tamamladıktan sonra bize döndüğünde Türkiye’yi istikrarsızlaştırmak için yeniden kullanılacaktır.
Bu plan şimdilik bizim de işimize geldiği için kabul görmektedir.
İnönü’nün sözü aklıma geldi. Ayı ile aynı yatağa girilmez.
Emperyalizmin kendisi bir savaş sürecidir. Ya mücadele eder bağımsızlığına kavuşursun, ya da teslim olursun.
Emperyalizm ile işbirliği yapmak, teslim olmaktır. Çünkü onun ittifakı yok, çıkarları vardır.
Emperyalizm dönüşümlü ittifak ve sonsuz savaş demektir.
Son iki yüz yıla bakarsanız, batının büyük şehirlerinde yapılan barış konferansları hep Batının yararına sonuçlanmıştır.
Paris Toplantısı,
Londra Konferansı,
Versay Antlaşması,
1876 Berlin Konferansı, v.s.
Başlangıçta kendi aralarında yaptıkları savaşları terk edip ortak çıkarlarına yönelik, mazlum ülkelerin zararına antlaşma ve konferanslardır.
Bitirecekleri devleti sağdan soldan hırpaladıktan sonra barış konferansına çağırırlar. Etrafına da masada bulunsun diye garnitür devlet temsilcilerini koyarlar.
Türkiye ve Suriye bu işin garnitürüdür. Suriye tarafından açıklama yapılmış olsa bile hala katılacağından emin değilim.
Annapolis konferansı İran’ı yalnızlaştırma konferansıdır. Filistin’de asıl ABD muhalifi olan Hamas konferans da yoktur. ABD’nin amacı, psikolojik üstünlük elde etmek ve Arap ülkelerini kendi taşeronluğuna hazırlamaktır.
Tamda Lübnan’da ABD karşıtlığının zirveye tırmandığı bir sırada Annapolis Toplantısı hiçbir çözüm sağlamayacağı gibi karşısında ki safları daha da sıklaştıracaktır.
Barışın en büyük düşmanı ABD’dir. Savaş onun başlıca beslendiği yerdir. Yoksa bu kadar büyük savaş makinesine sahip olması gerekir miydi?
Suriye’nin konferansa katılma kararı Türkiye’nin ricası ile olmuştur.
Her zaman ABD’nin taşeronluğunu yapan siyasi iktidar bu kez yine aynı görevi üslenmiş görünüyor.
Bizim mütareke/müzakere medyası ve fetoşun medyası ABD’yi barış havarisi gibi takdim ediyor. Ne yapsınlar ekmek paralarını ABD veriyor.
Ortadoğu da barış Türkiye, İran ve Suriye’nin bir araya gelmesi ile olur.
Buna ABD’nin kontrolü dışında olan devletler de destek verir. Yeter ki siz emperyalizme güç gösterin. Onun anladığı tek lisan budur.
Amerika’nın şimdi ki tek derdi denetimi altına alamadığı İran’ı vurmaktır.
Amerika önünde sonunda Ortadoğu’dan gidecektir.
Dört PKK
Şimdi ABD’nin PKK planı şu; PKK’yı dağıtarak dörde bölmek.
Birinci parça; dağılmayı kabul etmeyip mücadelede kararlı olanların bir kısmını PEJAK’ yönlendirmek.
İkinci parça; mücadele edip etmemekte kararsız olanlar için Türkiye’de af çıkarmak ve siyasete girmelerini sağlamak.
Üçüncü parça; Peşmerge’lerin içine yedirebileceğini Peşmerge’lere katmak.
Dördüncü parça; azgın ve çok insan öldürmüş bir azınlığı yedekte tutmak.
Dördüncü kısım diye izah etmeye çalıştığım bölüm çok önemlidir. Zira bu gurup ileride ABD’ye lazımdır. İleride dağılanları yeniden toplayacak gurup bu gurup olacaktır.
Amerika İran ile olan işlerini tamamladıktan sonra bize döndüğünde Türkiye’yi istikrarsızlaştırmak için yeniden kullanılacaktır.
Bu plan şimdilik bizim de işimize geldiği için kabul görmektedir.
İnönü’nün sözü aklıma geldi. Ayı ile aynı yatağa girilmez.
Emperyalizmin kendisi bir savaş sürecidir. Ya mücadele eder bağımsızlığına kavuşursun, ya da teslim olursun.
Emperyalizm ile işbirliği yapmak, teslim olmaktır. Çünkü onun ittifakı yok, çıkarları vardır.